Jelt is klimaatactivist, met een focus op mensenrechten, die zich breder inzet voor de sociale beweging. In deze gastcolumn deelt hij zijn ongezouten mening over klimaatactivisten die zich niet uitspreken over de genocide op het Palestijnse volk.
Je bent – als het goed is – geen klimaatactivist, omdat je enkel zorgen hebt over het voortbestaan van de planten en rupsjes, maar juist ook omdat het een mensenrechtenkwestie is en het bredere plaatje ziet. Het onderdrukkende systeem als katalysator van die crisis, dat als een allesvernietigend meerkoppig monster werkt. Als je de strijd aangaat met één van die koppen, maar je verder niet richt op de rest, kun je beter meteen de handdoek in de ring gooien.
Mijn focus op de klimaatcrisis startte met groeiende systeemkritiek. Ik begon te zien hoe fossiele bedrijven hele gemeenschappen ontwortelen, slopen en uitbuiten voor winsten die vrijwel altijd in de zakken van de westerse aandeelhouders belanden. De wortels van de klimaatcrisis, genocide en apartheid zijn met elkaar verweven. Ze kunnen alleen bestaan bij de gratie van hetzelfde systeem. Het systeem dat kolonialisme, uitbuiting en verwoesting vergoelijkt voor politieke of economische belangen. Net zoals onze wereld al heel lang toestaat dat de Palestijnen worden vermoord, accepteert diezelfde wereld dat er al massaal mensen op de vlucht moeten, of zelfs omkomen ten gevolge van de klimaatcrisis. Zolang het ‘ons’ niet direct raakt, laten sommigen mensenrechtenschendingen nogal makkelijk aan zich voorbij gaan. ‘Onze’ bedrijven als Booking schuwen het daarom niet om een slaatje te slaan uit de verhuur van illegale nederzettingen.
Er zijn ook mensen in de klimaatbeweging naarstig op zoek naar klimatologische redenen om tegen het Israëlische regime te zijn. Iets dat ik niet kan bevatten. Sterker nog: het is toch van de zotte om achter je rekenmachine de CO2-uitstoot van een genocide te berekenen, omdat je deze logica blijkbaar nodig hebt om je over dit onderwerp uit te spreken.
Het gaat hier om 50.000 mensenlevens, waaronder 0-jarige baby’s, die vermoord werden door allesvernietigende bommen van het Israëlische regime.
In mijn eigen omgeving kreeg ik al snel kritiek toen ik de straat op ging voor Gaza. Ik werd zelfs “goed bedoeld” geadviseerd: ‘Hou het nou bij dat klimaatactivisme. Vermeng die strijd niet zo’. Helaas ook een veel gehoord geluid in de klimaatbeweging bij mensen die intersectionaliteit kennelijk niet snappen. Misschien gaat die logica op voor mensen waarvoor mensenrechten voorwaardelijk zijn. Die vinden dat je selectief kunt shoppen in welke mensenrechten je wel of niet aantrekt als mens. Dat is niet alleen een laffe, maar mijn inziens, ook een opportunistische en harteloze houding.
Misschien zijn mensen bang voor de gevolgen die morele consistentie vaak met zich meebrengt. Wie consistent is, krijgt daar in deze wereld (en specifiek ons kleine Nederland), welke doordrenkt is van ons-kent-ons opportunisme, vroeg of laat last van. In extreme vorm zie je dit bij Tofik Dibi, die al maandenlang wordt geïntimideerd en bedreigd en zelfs juridische steun moet inschakelen, omdat hij zich bekommert om het lot van de Palestijnen.
Greta Thunberg, die de meesten toch kennen als klimaatactivist, kreeg ook de vraag waarom zij zich inzet voor Gaza, ondanks de onversneden haat die ze daardoor krijgt. Zij vatte zelf het beste samen waarom het ‘common sense’ is om je als klimaatactivist ook in te zetten voor de Palestijnse zaak. Het wordt tijd dat meer mensen, die zich zorgen maken over het
klimaat, zich door Thunberg laten inspireren:
“You need to be consistent in your views on the world. [However,] Some people have a very racist perspective and will not understand that it is basic logic that when you care about human wellbeing, you should care about all humans´ wellbeing.”